Początek grudnia to czas wyjątkowy. Tradycyjnie oczekuje się świąt Bożego Narodzenia. W Kościele prawosławnym obchodzone jest w tym czasie święto Wprowadzenia do Świątyni Najświętszej Bogurodzicy. W sposób szczególny jest ono świętowane w Prawosławnym Seminarium Duchownym, w którym znajduje się cerkiew poświęcona temu świętu.

W dniu święta obecny był Zwierzchnik Kościoła, Jego Eminencja Wielce Błogosławiony Sawa, Metropolita Warszawski i całej Polski, który udzielił chirotesji lektorskiej pięciu alumnom seminarium. Całonocnemu czuwaniu oraz Boskiej Liturgii przewodniczył Jego Ekscelencja Najprzewielebniejszy Paweł, Biskup Hajnowski wraz z licznie przybyłym duchowieństwem.

Kazanie wygłosił alumn III roku A. Klinkowski przybliżając historię święta i wskazując na niezwykłą głębię wiary oraz wyjątkową pokorę Marii Panny, której życie jest nieustannym podążaniem za głosem Boga. Od momentu jej wprowadzenia do świątyni „Maria wstępuje na drogę przygotowania siebie do wypełnienia proroctwa, stania się Matką Boga”. Będzie dorastać w świątyni przez 10 lat zagłębiając się w stan duchowego czuwania, do końca życia zachowa dziewictwo i stanie się służebnicą Pana. „Jej serce, zawierzone Bogu, stało się świątynią wzniesioną nie rękoma ludzkimi. Wkrótce na świat przyjdzie Chrystus, Jej Syn i Syn Boży i potwierdzi prawdziwość tej świątyni, której fundamentem będzie On Sam”. Na koniec kaznodzieja zachęcił, by wypowiadane w trakcie każdej Boskiej Liturgii słowa „całe nasze życie Chrystusowi Bogu oddajmy” nie stanowiły jedynie tła nabożeństwa, ale „wybrzmiewały w naszych sercach i stały się naszą rzeczywistością”.

Ze słowami pouczenia do wszystkich zebranych zwrócił się Metropolita Sawa, który przedstawił teologiczne znaczenie święta zwracając uwagę na jego kosmiczny wymiar oraz nierozerwalny związek z fundamentami wiary prawosławnej. Chociaż grzech Adama skutkował zepsuciem całej ludzkości, to Bóg nie pozostawił upadłego człowieka samego, i postanowił mu pomóc posyłając Syna Swego – Jezusa Chrystusa. Bogurodzica stała się narzędziem w rękach Boga. Wprowadzenie Jej do świątyni zapoczątkowało uświęcenie ludzkiej natury we wcieleniu się Syna Bożego. Dzięki temu każdy człowiek, a przez człowieka całe stworzenie, ma możliwość odnowy. Droga do tego jest jednak niezwykle ciężka, ale można ją przejść dzięki głębokiej wierze oraz poprzez modlitwę i post.

Metropolita zwrócił się również do nowo wyświęconych lektorów podkreślając iż obrana przez nich droga oraz nauka w seminarium jest nie tylko formacją intelektualną, ale przede wszystkim szkołą modlitwy. Zachęcił przy tym do umacniającej wiarę gorliwości w modlitwie i uświęcania siebie, albowiem „uświęcając siebie uświęcamy drugiego człowieka, uświęcamy świat”.

Na koniec Jego Magnificencja Rektor Prawosławnego Seminarium Duchownego ks. Jerzy Tofiluk podziękował hierarchom i duchownym za wspólna modlitwę. W szczególności zaś wyraził wdzięczność Metropolicie za udzielenie święceń lektorskich.

Zapamiętajmy i realizujmy słowa Arcypasterza naszej Cerkwi skierowane do seminarzystów, jak również każdego człowieka: „Starajcie się w tej małej cerkiewce znaleźć odpowiedź na wszystkie pytania, jakie przynosi życie. Życzę Wam, abyście byli Chrystusowi”.

lektor Maksymilian Pażucha