Kaplica

Wielkie są w świątyni tajemnice nieba i ziemi – Trójca i dzieło zbawcze Pana. Widać w niej też fundament w Duchu Świętym Apostołów, Proroków, Męczenników i pamięć Matki Najświętszej w jej modlitwie w niebie.

Fragment anonimowej “Pieśni o katedrze Edeskiej” (V w.)

W procesie poznania Boga występuje ścisły związek pomiędzy teorią a praktyką. Teologia wymaga oczyszczenia duszy przez ascezę, wymaga modlitwy jako stanu umysłu. Patrystyczna zasada sformułowana przez Ewagriusza z Pontu często powtarzana przez innych głosi, że “jeśli jesteś teologiem, módl się prawdziwie, a jeśli naprawdę się modlisz, jesteś teologiem”. Takie przeświadczenie o konieczności duchowego doświadczenia charakteryzuje całą tradycję Wschodu. Jeden z największych teologów XX wieku – ks. Paweł Florenski – swoją najważniejszą pracę teologiczną Stołp i utwierżdienije istiny (Filar i podwalina prawdy) rozpoczął od słów “żywe religijne doświadczenie jako jedyny sposób poznania dogmatów”. Poznanie Boga możemy określić jako stan ducha urzeczywistniany z jednej strony przez wysiłek intelektualny i doskonalenie się w modlitwie, z drugiej zaś przez działanie łaski. Modlitwa jest początkiem teologii – poznania Boga.

W budynku Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie znajduję się cerkiew pw. Wprowadzenia do świątyni Najświętszej Bogurodzicy. Świątynia została wyświęcona w 1936 roku. Początkowo przeznaczona była dla prawosławnych uczniów szkół średnich i zajmowała całe pierwsze piętro budynku.

Kiedy Seminarium zostało ulokowane przy ul. Paryskiej 27, zaszła konieczność adaptacji budynku dla potrzeb szkoły. Stworzenie sal wykładowych odbyło się poprzez znaczne zmniejszenie powierzchni cerkwi. Świątynia zmieniła również swoje przeznaczenie stając się seminaryjną – przeznaczoną przede wszystkim dla społeczności uczelni. Mimo ograniczonej powierzchni nawy w nabożeństwach, szczególnie niedzielnych i świątecznych, uczestniczą również prawosławni studenci innych warszawskich uczelni i mieszkańcy m. st. Warszawy.

W 2010 roku cerkiew seminaryjna została ozdobiona polichromią. W kaplicy znajdują się ikony z cząstkami relikwii św. Hioba Poczajewskiego, śww. Kosmy i Damiana, św. Teodora Tyrona oraz wiele ikon podarowanych przez zwierzchników Kościołów prawosławnych.

Panie, Jezu Chryste, Synu Boga Żywego otwórz rozumne oczy duszy mojej okrytej mrokiem, abym i ja ujrzał Ciebie, Boga mego i Twórcę, i dzięki temu stał się godnym prawdziwie służyć Tobie przez wszystkie dni życia mego. Przypadam do Ciebie i modlę się: nie odrzucaj mnie od Oblicza Swego, ale lekceważąc całe moje potępienie, nędzność i niegodziwość, ukaż mi światłość Twoją, o Światłości świata, i daj mi poznanie Twojej miłości do człowieka i niech ukształtuje się w moim wnętrzu Twój obraz niepojęty, według którego stworzyłeś człowieka, i niech zamieszka we mnie dobroć Twoja i moc Twoja.

Modlitwa o. Sofroniusza (Sacharowa)

Remont budynku PSD