Święto Narodzenia Bogurodzicy jest szczególnie ważnym dniem dla Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Jak co roku, 21. września odbyła się inauguracja nowego roku akademickiego.

W przeddzień święta studenci zebrali się w kaplicy Wprowadzenia Bogurodzicy do Świątyni na całonocne czuwanie.  Uzupełniony o nowych studentów pierwszego roku, chór seminaryjny śpiewem wychwalał Boga

W dniu święta Boską Liturgię sprawował rektor ks. Jerzy Tofiluk wraz z wykładowcami – prorektorem ks. Tomaszem Stempą, ks. Adamem Misijukiem, ks. Andrzejem Kuźmą i ks. Pantelejmonem Karczewskim. Wspólnie modlili się również studenci oraz wykładowcy i parafianie.

Na koniec nabożeństwa Rektor podkreślił wagę dzisiejszego święta – narodziła się Ta, Która stała się drabiną do niebios, dzięki Której „Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek mógł stać się bogiem”, jak głosili Ojcowie Kościoła. Bogurodzica urzeczywistniła wspomniane w dzisiejszym czytaniu ewangelicznym przykazania miłości do Boga i bliźniego. Kaznodzieja powiedział również, że w tym dniu powinniśmy wspominać rodziców, przodków – wszystkich, którzy zrodzili dzieci. Święto Narodzenia Bogurodzicy pokazuje godność człowieka, boskie piękno, dobro – które powinniśmy kształtować w sobie, i których Matka Boża nauczała nas swoim życiem.

Po Liturgii odbyła się uroczystość rozpoczęcia roku akademickiego 2025/2026. Rektor Seminarium zaznaczył, że to szczególny rok, ponieważ będziemy obchodzili 75-lecie powstania uczelni. Następnie podzielił się z zebranymi swoją refleksją na temat zagrożeń płynących z rozwoju technologii. Nauka stała się techniką, dziś często wartość nauki mierzy się możliwością zastosowania jej w technice. Cierpią na tym nauki humanistyczne – teologia, kultura. Należy zastanowić się nad naturą technologii radykalnie zmieniających życie człowieka.  Jedną z nich jest sztuczna inteligencja. Protezując myślenie, czyni nas mniej zdolnymi do samodzielnej analizy. Sieć neuronowa naśladuje komunikację z żywą osobą, będąc przy tym niezawodna – nie wymaga ustępstw, cierpliwości, miłości, odpowiada naszym oczekiwaniom, zaś prawdziwy kontakt z drugim człowiekiem potrzebuje wysiłku, poświęcenia, wyrozumiałości, spojrzenia w oczy. W efekcie, poprzez technologię, internet, tracimy kontakt z ludźmi. To wielkie zagrożenie, ponieważ człowiek zamyka się w sobie, w iluzji własnej wszechmocy, unika spotkania z samym sobą. Przypisywana Sokratesowi maksyma: „Poznaj samego siebie” zaczyna tracić na znaczeniu, a przecież zdolność do autorefleksji, pokajania to klucz do zachowania autentyzmu i trzeźwości człowieczeństwa. Dlatego każda interakcja ze sztuczną inteligencją powinna być świadoma, ukierunkowana na kreatywność i rzeczywiste relacje. Chrześcijaństwo służy prawdziwej wolności. Wiara, dyscyplina i żywa komunikacja z człowiekiem chroni przed ubezwłasnowolnieniem, do czego może nas doprowadzić technologia.

Jak co roku, oczy wszystkich zwrócone były na studentów I roku, którzy właśnie rozpoczynają swoją drogę w Seminarium. Nowoprzyjęci alumni złożyli ślubowanie i otrzymali indeksy – tym samym weszli do wspólnoty seminaryjnej.

Następnie dr Marcin Abijski wygłosił wykład inauguracyjny na temat: „Śpiew liturgiczny w Kościele pierwszych wieków. Refleksje wokół jubileuszu 1700-lecia Pierwszego Soboru Powszechnego w Nicei”. Dr. Abijski zaznaczył, że obraz muzycznego świata omawianego okresu rysują przed nami pisma Ojców Kościoła, z których to pism można dowiedzieć się o formach muzycznych w Kościele pierwszych wieków. Śpiew liturgiczny tego okresu to połączenie dziedzictwa synagogi i starożytnej Grecji. Sobór Nicejski potwierdzając, że Chrystus jest współistotny Ojcu, umocnił teologiczny fundament śpiewu i umożliwił jego rozwój. Jeżeli Słowo stało się ciałem, to materia, głos ludzki może być nośnikiem łaski i narzędziem oddawania chwały Bogu. W obecnych czasach, przy formach muzycznych znacznie różniących się od tych sprzed 1700 lat, najważniejsze jest zachowanie ducha śpiewu liturgicznego, który wyznaje prawdziwą Boskość Jezusa Chrystusa.

Następnie został odśpiewany został hymn studencki Gaudeamus igitur.

Po zakończeniu uroczystości wszyscy udali się na wspólną agapę.

Tekst: Tomasz Wasiluk

Zdjęcia: Filip Wołosiuk, autor