“Radość dla całego świata zajaśniała nam ze sprawiedliwych Joachima i Anny – przez wszystkich opiewana Dziewica, która dzięki niezwykłej czystości staje się uduchowioną świątynią Bożą i jako jedyna okazuje się Bogurodzicą. Dla Jej modlitw, Chryste Boże, ześlij światu pokój, a duszom naszym wielkie miłosierdzie.” (stichera na stichownie, ton 4)

W nauczaniu Kościoła prawosławnego wiele uwagi poświęca się zagadnieniu jedności wiary i miłości. Cerkiew, której świadomość nieustannie kształtuje się przez pryzmat arcypasterskiej modlitwy Zbawiciela Jezusa Chrystusa (J 17), przywołuje całą społeczność wiernych do trwania w więzach braterstwa i wspólnoty Ducha Świętego, których najwyższym przejawem jest wspólne uczestniczenie w bezkrwawej ofierze Ciała i Krwi Pańskiej. Rzeczywistość Boskiej Liturgii przenika i uświęca cały kosmos, przypominając nam o tym, że bez względu na różniące nas strefy czasowe czy używane języki liturgiczne stanowimy jedną Owczarnię, której Głową jest Chrystus – ten sam wczoraj, dziś i na wieki (Hbr 13,8).

Miniony rok akademicki dla Prawosławnego Seminarium Duchownego stanowił poważną próbę. Globalna tragedia zmusiła społeczność Seminarium do wielomiesięcznej rozłąki i kontynuowania pracy z użyciem urządzeń mobilnych. Rozbita wspólnota uczelni zachowała ciągłość pracy dzięki zajęciom prowadzonym w trybie zdalnym. Ciągłość duchowego istnienia zaś, dzięki trwaniu w ogarniającym cały Wszechświat misterium Eucharystii, które pomimo odległości jest wyłącznie jedno – wieczne, nieprzerwane i wspólne dla całej społeczności Kościoła.

Tegoroczna inauguracja nowego roku akademickiego 2020/2021, zgodnie z tradycją przypadająca w dniu święta Narodzin Najświętszej Bogurodzicy, przebiegała pod szyldem utęsknionej reunifikacji społeczności PSD w Warszawie. Grono wykładowców i studentów po długiej przerwie spotkało się w murach uczelni, by wspólnie wychwalać Tę, która rozwiązała bezpłodność naszej natury.

Nabożeństwu całonocnego czuwania w przededniu święta przewodniczył Jego Magnificencja Rektor ks. prof. Jerzy Tofiluk. W dniu święta w cerkwi seminaryjnej odsłużono św. Liturgię. Wraz z ks. Rektorem nabożeństwa sprawowali Prorektor ks. dr Tomasz Stempa, ks. dr Artur Aleksiejuk, ks. dr Andrzej Kuźma i ks. diakon dr Łukasz Leonkiewicz. Podczas Św. Liturgii i nabożeństwa całonocnego czuwania śpiewał chór naszej uczelni. W trakcie nabożeństw społeczność Seminarium wznosiła szczególne modlitwy o dar mądrości siły, rozwagi i pomoc Ducha Świętego na nadchodzący rok akademicki.

Homilię podczas świątecznej Liturgii wygłosił ks. dr Artur Aleksiejuk. Kaznodzieja w swoim słowie zwrócił uwagę zebranych na fundamentalną różnicę pomiędzy słyszeniemi słuchaniem oraz pomiędzy widzeniem a wypełnianiem woli Bożej. Na przykładzie Najświętszej Bogurodzicy pouczył przyszłych kapłanów o znaczeniu pokory w pełnieniu swojej posługi. „Pozwólcie Bogu, by Jego słowo zrodziło w Was pokorę i światłość Bogurodzicy. By to od Niej uczyć się tego mądrego, pokornego postępowania i wypełniania przykazań Chrystusowych” – nawoływał.

Bezpośrednio po Św. Liturgii w auli seminarium odbyło się spotkanie inauguracyjne. Ksiądz Rektor przywitał wszystkich zebranych wykładowców, pracowników i studentów. W słowie powitalnym podkreślił, że tegoroczne spotkanie ma wyjątkowy charakter. W przyszłym roku kalendarzowym Seminarium będzie obchodzić 70-lecie istnienia. Od tego dnia jednak, jak sam zauważył, dzieli nas jeszcze wiele trudności wynikających ze zmiany organizacji studiów. W wykładzie inauguracyjnym Jego Magnificencja poruszył problematykę misji dialogu Prawosławia z zsekularyzowanym światem. W rozważaniach nawiązał do społeczeństwa spragnionego obecności świętych. Zwrócił uwagę na zasadniczą misję Seminarium, którą jest umacnianie i kształtowanie duchowości młodych ludzi. Ks. Tofiluk zaznaczył również, że „doświadczenie mistyczne jest wyrazem prawdziwej teologii i może być udziałem prawdziwie nowego człowieka, człowieka wierzącego, człowieka, którego modlitwa pokora i życie powinny się stać świadectwem o Królestwie Bożym (…). Nie przez negację świata, ale ukazanie innego, eschatologicznego wymiaru, przez ukazanie obecności Chrystusa w świecie realizujemy swoje powołanie do głoszenia prawdziwego Chrystusa”. Wykład podsumowały refleksje o największych darach – wolności i miłości Bożej, które stają się rzeczywistością naszego życia poprzez realizację słów proroka Dawida – „Serce czyste uczyń we mnie, Boże…” i słowa Zbawiciela „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą”. Referat zwieńczył cytat św. Symeona Nowego Teologa:

„Wiem, że Niewidzialny mi się ukazuje; Wiem, że Ten, który jest daleko poza całym stworzeniem, Bierze mnie do siebie i ukrywa w swych ramionach. I wtedy znajduję się na zewnątrz całego świata. Ja, słabeusz, mały śmiertelnik w świecie, Oglądam Stwórcę świata, Jego całego, wewnątrz siebie; I wiem, że nie umrę, albowiem jestem wewnątrz życia … On jest w moim sercu, On jest na niebiosach: Zarówno tam, jak i tutaj ukazuje się nam w takiej samej chwale. Amen”.

Centralnym punktem gali inauguracyjnej był akt immatrykulacji studentów pierwszego roku, po którym nowi alumni odebrali swoje indeksy i legitymacje studenckie. Do grona studentów dołączyło w tym roku 14 osób. Po uroczystym ślubowaniu społeczność uczelni odśpiewała hymn Gaudeamus igitur. Spotkanie zakończyło się modlitwą – śpiewem troparionu święta Narodzenia Najświętszej Bogurodzicy. Po niej, wykładowcy i studenci udali się na symboliczną wspólną agapę.

Tegoroczna inauguracja roku akademickiego pomogła nam doświadczyć na nowo słów św. Proroka Dawida „Oto jak dobrze i miło, gdy bracia mieszkają razem”.

Lektor Radosław Szwedowski