17 czerwca 2019 r., w dzień Świętego Ducha, miała miejsce uroczystość zakończenia roku akademickiego dla absolwentów Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Ostatniej Boskiej Liturgii w seminaryjnej kaplicy w tym roku przewodniczył ks. rektor, prof. dr Jerzy Tofiluk w asyście ks. dra Artura Aleksiejuka, ks. dra Tomasza Stempy, ks. Jerzego Nieścierowicza, ks. Vitalisa Dauparas, ks. diakona dra Łukasza Leonkiewicza i ks. diakona Gintarasa Sungaila. Podczas uroczystego nabożeństwa wznoszone były modlitwy za całą wspólnotę seminaryjną, a w sposób szczególny za ośmiu absolwentów opuszczających w tym dniu swoją Alma Mater.

Tegoroczna ceremonia odbyła się w wyjątkowy dzień roku liturgicznego – w drugi dzień święta Pięćdziesiątnicy. W homilii wygłoszonej po zakończonej Liturgii, ks. rektor nawiązał do tego ewangelicznego wydarzenia z perspektywy znaczenia łaski Ducha Świętego dla całej społeczności Kościoła. Ks. Jerzy pouczył zebranych o konieczności naszej nieustannej troski o to, by pozostawać w bliskości z Duchem Świętem, który uświęca, odnawia i daje życie (…), w Którym możemy pokonać wszystko. Ks. rektor zwrócił się także do absolwentów, podkreślając, jak ważną rolę odgrywa Seminarium w życiu całego Kościoła. Zaznaczył, że seminarium to miejsce wzrastania w wierze, pielęgnowania jej i umacniania, (…) to szkoła, która przygotowuje do życia i na świecie, ale przede wszystkim w Cerkwi. Ks. Jerzy wyraził także nadzieję na to, że kilkuletni trud absolwentów i zebrany tu bagaż doświadczeń pomoże im w dalszym doskonaleniu się, nauce obcowania z ludźmi i pracy na rzecz Kościoła.

Bezpośrednio po Liturgii na seminaryjnej świetlicy odbyła się gala rozdania świadectw i nagród. W pożegnalnym i podsumowującym słowie ks. Rektor wyraził wdzięczność wszystkim wykładowcom, wychowawcom i pracownikom seminarium, którzy każdego roku wkładają wiele trudu w kształtowanie teraźniejszych i przyszłych kadr Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego i dzięki temu zapewniają seminarium ciągłość tradycji nauczania już od 1951 roku. O. Tofiluk w imieniu własnym i wszystkich pracowników wyraził radość i satysfakcję z tego, że rokrocznie mury naszego seminarium opuszcza kilku absolwentów, wśród których nie brakuje obcokrajowców i osób już pełniących posługę kapłańską. Ks. Rektor wyraził nadzieję na to, że wszyscy, którzy ukończyli w tym roku naszą uczelnię, wyszli z niej nie tylko z wiedzą, ale także kompetencjami i nowymi umiejętnościami.

W odpowiedzi na ciepłe słowa ks. Jerzego, głos zabrali studenci III roku. W wygłoszonej przemowie przedstawiciel rocznika podkreślił, że wysiłek kadry pedagogicznej miał wielki wpływ nie tylko na ich intelekt, ale nade wszystko na charakter. Konsekwentna praca ks. Rektora i wychowawców wskazała im właściwą drogę, po której chcieliby kroczyć przez resztę życia. Dla wielu budynek seminarium został domem nie tylko w znaczeniu tymczasowego zakwaterowania. Studenci jednomyślnie wyrazili ogromny sentyment do tego miejsca i obiecali odwiedzać go jeszcze niejednokrotnie w przyszłości. Swoją przemowę zwieńczyli słowami nadziei na to, że kiedyś uda im się stanąć wspólnie przy Ołtarzu i wspólnie sprawować Świętą Liturgię.

Uroczystość zakończyła się wspólną agapą w seminaryjnym ogródku. Był to odpowiedni moment na zrobienie ostatnich grupowych zdjęć, żartobliwe podsumowania i wspominanie minionych trzech lat.

Życzymy wszystkim Absolwentom, by ziarno wiary i miłości, które zostało w Nich zasiane w seminarium, wydało w przyszłości obfite plony i dawało świadectwo wszystkim tym, którzy poszukują w Cerkwi bliskiej więzi z Bogiem.

Lek. Radosław Szwedowski