Druga niedziela po Pięćdziesiątnicy, była jednocześnie dniem zakończenia roku akademickiego dla absolwentów LXIX rocznika Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie. 

Po Świętej Liturgii słowo wygłosił Rektor seminarium, ks. Jerzy Tofiluk. Zwrócił uwagę na istotę powołania. Nawiązując do czytania ewangelicznego podkreślił, iż apostołowie zostawili wszystko co posiadali, aby iść za Chrystusem. I właśnie ich postawa powinna być wzorem dla seminarzystów. 

Absolwenci podarowali na potrzeby kaplicy kadzielnicę, a ze słowem do ks. Rektora i ks. Prorektora zwrócił się Piotr Świderski. Podkreślił, iż przez trzy lata nauki, Seminarium  było dla nich drugim domem i tak jak trzy lata wstecz trudno było rozstać się z domem rodzinnym, tak teraz  trudno jest rozstać się z  Seminarium. 

Wzruszeń nie zabrakło także podczas uroczystości wręczania dyplomów. W mowie skierowanej do absolwentów ks. Rektor przekazał wiele cennych myśli i refleksji związanych nie tylko z minionymi latami, ale także przyszłością, jakie zadania stoją przed alumnami opuszczającymi swoją Alma Mater. Dyplomy odebrało czterech absolwentów, którzy już obronili licencjaty. Absolwenci otrzymali służebniki, z nadzieją, iż w przyszłości wszyscy będą sprawować Św. Liturgię, a może nawet wspólnie przy ołtarzu kaplicy seminaryjnej.

Uroczystości zakończyła wspólna agapa, w czasie której zebrani alumni podzielili się wieloma miłymi wspomnieniami i przemyśleniami dotyczącymi nauki w Seminarium i zakończeniem pewnego etapu ich życia.

W tym momencie nasuwa się konkluzja  “to nie jest koniec, to nawet nie jest początek końca, to dopiero koniec początku”. (Winston Churchill)

lektor Grzegorz Wasiluk

zdjęcia archiwum PSD